Anne oldum artık benimde içgüdülerim var

Okulda sayısalcıydım sonra da mühendislik okudum. Hep bir mantık, sistem ararım şu hayatta. Hamile kalınca aldım Tracy Hogg kitaplarını, hazırladım tablolarımı. Masaya yayılmış kitapların altını çizip, saat saat bebekle ne yapılacağını hazırlarken eşim geldi baktı ve "annelik böyle bir şey olmasa gerek" dedi. Evet değilmiş.. O kadar bilinmez bir şey ki annelik savaşa hazırlanır gibi hazırlandım korkudan.. Bilmediğim şeylerden korkarım eskiden beri o yüzden  öğrenmeye uğraştım ama bilemedim ki annelik ne öğrenilecek bir şeymiş ne de korkulacak bir şey. Meğer ne kolaymış. Tek yapman gereken içinden gelene kulak vermek.

Artık benim mantığım işlemiyor konu Defne olunca. İç güdülerimle hareket ediyorum ve inanıyorum ki mantığa ters düşmüyor zaten iç güdülerim. 

Ne büyük konuşmuşum. Tüm karşı çıktıklarımı uyguluyorum şimdi. 

Defne eve geldiği gece yatağına yatırınca kıyameti kopardı ve sadece kucağımda sakinleşiyordu. Eşime dedim ki "biliyorum doğru değil ama ben çok uykusuzum bu gecelik bizimle uyusun". 

Sabaha karşı bir uyandım kollarımda yanakları kırmızı huzurlu bir bebek. E tabii ertesi günde öyle uyuduk. Sonra çevreden beni korkuttular ezersin diye. Yanımda uyutup sepete yatırıyodum. Gel gör ki 15 dk sonra uyanıyordu sepette. Araştırdım Emzirme Sanatı kitabında da internette güvendiğim sitelerde de diyordi ki içgüdüsel olarak bebeğinizin orada olduğunu bilir ve ezmezsiniz (obez olmamak alkol sigara ilaç kullanmamak şartıyla). Bende bunun üzerine aldım tekrar Defneyi yanımıza. Çok şükür birşey olmadı. Genede gittim ikeadan bir de beşik aldım. Tek taraftaki parmaklıkları çıkarıp dayadım bizim yatağa. O günden beri Defne kah bizim yatakta kah bizim yatağa yapışık beşiğinde uyuyor. Üçümüzde mutluyuz huzurluyuz ve uykusuz değiliz.

Defne ben bu yazıyı yazarken henüz 3 aylık. İlerde ne olur bilemiyorum (büyük konuşmamayı öğrendim evet) ama ben şu anda onu ağlatmıyorum, ne zaman isterse emziriyorum, kucakta/slingde taşıyorum, gerekirse kucağımda/memede uyutuyorum, saate hiç bakmıyorum ve onunla birlikte geziyorum. Mizacından mı yoksa benim bu yaptıklarımdan mı bilmiyorum ama huzurlu ve sakin bir bebek Defne.

Yani Tracy Hogg a elveda etmiş bulunuyorum ve yaşasın doğal ebeveynlik diyorum.

P.S. İngilizce biliyorsanız www.parentingscience.com sitesini öneririm. Bilimsel kaynaklara dayanan çokça konu var. Benim çoğu fikrimi değiştirmemi sağladı.