Kendim bıraktığım için herkese bıraktırasım var

Ortaokul demeye dilim varmıyor ama lise yıllarının başında başlamıştım sigaraya. En yakın arkadaşımla zorlanarak içtiğimizi hatırlıyorum havalı ve asi görünmek için..

Sonrası malum; bağımlılık.. Yıllarca ortalama günde bir paket çeşit çeşit marka sigara içtim. İçemediğim zamanlar o ana konsantre olamadım, nasıl ve nerede içebileceğimi düşündüm. Sanki hiç bırakamayacakmışım gibi geliyordu. 

Evlendikten sonra çocuk konusunu konuşmaya başladık. İşte o zaman ilk defa bırakmak zorunda olduğumu anladım. Çünkü o kadar bağımlıydım ki ne de olsa hamile kalınca içmem diyemiyordum. Ya içersem?? Eşim zaten içmiyor her fırsatta bırakmamı söylüyor. Annemin devamlı ağzında benim sigara içişim. Bir de hamileyken içersem ikisi bir olur beni yerlerdi. Hoş zaten hamile bir kadın olarak elimdeki sigaradan ve zafiyetimden utanacak gizli içecektim. İşin kötü yanı hayatta hiç birşeyi gizli yapmamış olmamdı. Karakterim olmuş artık, bir şey yapıyorsam saklamam kimseyi de konuşturtmam. Sigara içmeme laf edenleri kendi kararım diye susturuyordum ama hamileyken sigara içmenin nesini savunayım. 

İşte o zaman ne zamandır araştırdığım ilacı gidip aldım eczaneden. Kendisi champix adında bir ilaç. İlacı kullanmaya başlayınca kutunun üzerini ne zaman bırakacağınıza dair işaretliyorsunuz. Ben de tabiki herkes gibi bırakmak için son gün olan 14. günü işaretledim (yanlış hatırlamıyosam 10. günde bırakmıştım).

İlacın olayı şu: Nikotinin beyinde yerleştiği yere bu ilaç yerleşiyor ve nikotin yerleşecek yer bulamıyor. Sizde sigarayı ilk defa içiyormuş gibi bir tat almaya başlıyorsunuz. Yani iğrenç bir tat. Bu ilaç nikotin krizi yaşamadan bırakmanızı sağlıyor. Gelgelelim asıl sorun kafadaki bağımlılık. Çünkü ilacın tek yaptığı o 3-4 günlük kriz dönemini aşmanızı sağlamak. E bunu birçok insan ilaçsızda yapıyor. Fakat 6 ay-1 sene sonunda gene başlıyorlar içmeye çünkü irade kullanarak bırakmış oluyorlar. Önemli olan kafada bitirmek. Onu da Allen Carr'ın "Sigarayı Bırakmanın Kolay Yolu" kitabıyla çözdüm. Bu kitap olmasaydı ilaç işe yaramazdı kesinlikle tekrar başlardım (kitabı okuduktan sonra ilacın 1 aylık ilk kutusunu bile bitirmeden bıraktım ilacı da).

Bıraktığım günün tam tarihini hayırlamıyorum ama 24 mart 2013 annemin doğumgününde artık bu işin bittiğine emin olmuştum. Haziranda hamile kaldım, mart 2014 de doğurdum. Çok rahat bir hamilelik geçirdim ve emzirme dönemimde de çok rahatım. Hala içiyor olsaydım kimbilir ne stresler yaşamıştım/yaşıyordum. Bu arada sigarayı bırakır bırakmaz kahve, içki ve sigarayla içtiğim yediğim ne varsa içtim yedim. Bir müddet sonra onlardan sigarasız da keyif almaya başladım. Sigara olmadan kahve mi içilir diyen ben mis kokulu bir kahvenin tadını çıkarabiliyorum artık.

Kendim bu kabustan uyanabildiğim için o kabusun içindeki her sevdiğimi de uyandırmak istiyorum. Aslında çok kolay sadece dene diye haykırasım geliyor. Çünkü belki çok klişe olacak ama biliyorumki ben bırakabildiysem herkes bırakabilir.

Sigara içen hamilelere ve annelere selam olsun..